Би могла да си ми симпатична.

Чета нещата ти - странни, малко разкривени, но талантливи. Ти си различна. Не разбирам много, но разбирам, че бих могъл да разбера, ако те познавах. Ей така - да седнем на маса, да поговорим, да се взрем от другата страна на очите.

Би могла да си ми симпатична. Само че не те познавам. И още преди да се запозная с теб, вече съм разколебан. Прочетох омраза и гняв в едно твое изказване. Ами ако не си различна? Толкова пъти вече съм бъркал, че наистина се колебая.

Все пак, би могла да си ми симпатична. И хората, които истински обичам, изразяват понякога гняв и омраза, когато не са прави. Но тях познавам първо с доброто. И затова съм склонен да им простя дребните човешки недостатъци.

И ти... би могла да си ми симпатична. Ако първо бях те опознал - с твоите положителни качества и с това, с което си различна. После и на теб с лекота бих простил гняв, омраза и несправедливост. 

И какво - би могла да си ми симпатична, но няма да те опозная само заради нелепата случайност да видя първо лошата ти страна? Всички имаме лоши страни, но онова, което има значение, са добрите ни страни. Наистина искам да видя и добрата ти страна. Защото мисля, че би могла да си ми симпатична.

Може би и аз бих могъл да съм ти симпатичен. 

Затова искам да се запозная с теб. Моля те, бъди различна и добра, ако се реша да го направя. 

Защото би могла да си ми симпатична.